KINDERKERST
Vier weken voor Kerstmis, de eerste zondag
van de wachtende advent. Dat Hij zou komen
telden we in weken, uren, sneeuwverhalen,
in avonden die almaar langer duurden.
Er was geen licht in huis dan van de kaars
die nevels walmde om ons ongeduld. En
buitenshuis bleef alles aardedonker, het licht
verbannen naar een verre tijd.
Dan werd de boom gezet: een dennentak
in een klomp klei, met glazen vogeltjes
en echte lichtjes opgetuigd. Ernaast
een emmer voor een nog te blussen brand.
De stal, -zonder het Kind-, Maria, Jozef,
de gedweeë dieren, een herdertje met een
gebroken been, een voorzaat van het toen nog
ongekende Herdertje van Pest.
'Het herdertje van Pest' waar ik naar verwijs is een berijmd verhaal (104 strofen van 6 regels) van Anton Van Wilderode. Dat herdertje beschrijft de Hongaarse opstand van 1956. Ik bedoel met die laatste strofe van mijn gedichtje over mijn Kinderkerst in oorlogstijd dat er jammer genoeg altijd 'herders' (dichters?) zullen moeten vertellen over onvrede en oorlog.
http://users.skynet.be/guirlande
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten